نکته ای از دکتر علی مرشدی زاده - استاد علوم سیاسی:
«ابتدا شدیدا تکذیب می کنند. بعدا اعلام می کنند که تمامی ابزارها رادر دستور کار دارند. بعدا وقوع جنگ را محتمل می شمارند. در همین حال شواهد بسیاری دالبر مقصر بودن کشور هدف افشا می شود. ضرورت برخورد با «زیاده روی ها» تبلیغ و رسانهای می شود. در این مرحله است که سازمانهای ضد جنگ وارد عمل می شوند. این سازمانها درعین اینکه با راه اندازی راهپیمایی های ضد جنگ سعی در جلوگیری از بروز جنگ دارند، بهمانند سندرم (دردنشان) عمل می کنند (افکار عمومی را از اتفاقی در حال وقوع آگاه میکنند و آن را مستعد این اتفاق می سازند و در واقع خودشان پیام آور جنگند). در مرحلهبعد، حمایت دولتها برای برخورد با کشور هدف آغاز می شود و ائتلافها شکل می گیرد. اینمرحله دیگر بازگشت ناپذیر است. قبل از آن باید چاره جویی کرد».
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر